De gang van McKinley High

Op de gang gebeurt vanalles, onschuldige nerds worden door Puck naar de vuilniscontainer gesleept, verliefde stelletjes trekken zich terug in een hoekje, cheerleaders oefenen nog even een paar dansjes en Kurt verwisselt voor de zoveelste keer vandaag een sjaaltje.

Regels: Onbeperkt aantal, de gang loopt door de hele school.

Quinn was net het auditorium uitgelopen en wist een traan van haar gezicht halen toen ze Finn hoorde roepen dat ze moest wachten. Ze stopte en draaide zich om. Ze probeerde zich een beetje groot te houden.

Hijgend stond Finn stil, hij kwam even op adem. "Quinn, sorry als ik je pijn heb gedaan. Liedjes zijn voor mij gewoon de beste manier om gevoelens te uitten, ik, ik, sorry Quinn." De tranen rolden over Finn's wangen, maar hij had het geeneens door, hij voelde zich zo schuldig, zo verrot.

Quinn keek Finn aan en probeerde haar eigen tranen te bedwingen. 'Je hebt me geen pijn gedaan. Helemaal niet, ik jouw juist. Het klonk gewoon zo prachtig dat ik me schuldig voelde.' bracht ze moeilijk uit. Ze veegde automatisch een paar tranen van Finns gezicht.

"Het, het.. Ik heb het je al lang vergeven Quinn, werd dat dan niet duidelijk uit het liedje? Ik zal er altijd voor je zijn Quinn, wat je ook besluit en wat je ook doet." Finn droogde de rest van zijn tranen en veegde zijn natte handen af aan zijn broek. "Ik hou van je, Quinn. En dat moet je niet verkeerd opvatten, dat betekent gewoon dat ik je niet in de steek zal laten en je altijd iets voor me zult betekenen."

'Ja, dat werd me erg duidelijk..' zei ze zacht tegen hem. Haar eigen tranen waren gestopt. Quinn keek Finn aan. 'Ik. Ik wil er altijd voor je zijn Finn, Altijd. En ik wil dat je weet dat je altijd een speciaal persoon voor me bent..' Kon Quinn eruit krijgen.

"Oh, Quinn." Fin kon zich niet meer inhouden, sloeg zijn armen om haar tengere lichaam en drukte haar tegen zich aan. Ze hadden samen zoveel doorstaan, zoveel pijn, maar ook vreugde en fijne momenten. Hij had erg veel voor haar opgegeven, maar toen... toen voelde hij zich zo verraden. Hij had er lang over gedaan het haar te vergeven, maar nu was alles wat hij wilde dat hij en Quinn weer normaal met elkaar konden omgaan en met elkaar konden praten alsof er niks veranderd was.

Even liet Quinn zich knuffelen waarna ze zelf voorzichtig ook haar armen om Finn legde. Quinn sloot haar ogen even en legde haar hofd tegen zijn hart aan. Quinn beet zachtjes op haar lip.

Finn streelde even over Quinns haar, vroeger knuffelde hij haar elke dag, hij was vergeten hoe warm en vertrouwd het voelde. En zo fijn, net alsof al het slechts in de wereld opeens verdween. Toch dwong hij zichzelf los te laten, puur omdat hij wist dat Puck een oogje had op haar en hij niet uit was op een relatie met Quinn, maar gewoon op een hele goede band. "Ik heb je gemist, Q."

Quinn liet Finn ook weer los en glimlachte naar hem. 'Ik heb jou ook gemist Finn.' zei ze met een glimlach. De brok in haar keel was verdwenen en ze was blij om opnieuw te beginnen met Finn, als vrienden.

"Hoe gaat het eigenlijk met Jamie, mis je hem?" Finn pakte Quinn's hand en trok haar mee naar een bankje, wat ergens in de gang stond. Alhoewel Jamie een best gevoelig onderwerp voor hem was, hij had immers lange tijd gedacht dat hij de vader van de jongen was, wilde hij toch graag weten hoe het met hem ging.

Quinn ging naast hem zitten. 'Het gaat goed met Jamie. En ja, ik mis hem als ik naar schoolmoet of moet werken en hij op de opvang zit,maar meestal is hij bij me.' zei QUinn met een glimlachje. Gelijk pakte ze haar mobiel erbij. 'Dit is een foto van Jamie en mij samen.' zei ze ter info voor ze hemliet zien aan FInn.

"Hij lijkt op je." Ergens was Finn daar wel blij om, het zou moeilijker zijn geweest naar Jamie te kijken als het een kopie van Puck was geweest. "Wat is het een knapperd, nu al." Finn keek naar het kleine jochie wat stond te stralen naast zijn moeder, die er trouwens veel gelukkiger uitzag op die foto dan ze nu overkwam.

Quinn glimlachte. 'Ja, dat heb ik gehoord ja.' zei ze met een klein glimlachje. 'Nu al een knapperd, wat moet ik er van gan verwachten als hij ouder is zeg.' zei ze met een grijns.

"Ik denk dat je hem maar moet opsluiten in je kelder, anders komt hij het huis niet uit zonder aangevallen te worden door hordes verliefde meisjes." Finn grinnikte.

Quinn grinnikte. 'Dat komt vast wel goed..' zei ze met een glimlach. Als hij niet helemaal zoals zijn vader is, schoot er even door haar hoofd maar dat liet ze links liggen.

Finn lachte. "Is het trouwens weer allemaal goed met je ouders, Q?" Finn had zich echt schuldig gevoeld die avond, en dat was een van de dingen die hij zichzelf echt nooit had kunnen vergeven.

'Mijn vader wilt me niet meer zien, maar mijn moeder komt wel eens op bezoek in mijn kleine appartementje dat ze voor me gekocht heeft. Dat was het enige waarmee mijn vader uiteindelijk toestemde.' zei ze eerlijk tegen Finn.

"Ik hoop dat je vader nog bijdraait, ik vind eigenlijk dat het niet helemaal jouw schuld was." Finn bloosde en keek even de andere kant op, gevoelig onderwerp. "Maar je moeder is een schat, dat ze dat voor je doet."

Quinn glimlachte een beetje. 'Het was ook jou schuld niet. En ja, het is heellief van haar.' zei QUinn met een glimlach. Ze woonde nu alleen, maar heel erg vond ze het niet want ze had altijd Jamie nog.