Index
Quinn
Quinn was net het auditorium uitgelopen en wist een traan van haar gezicht halen toen ze Finn hoorde roepen dat ze moest wachten. Ze stopte en draaide zich om. Ze probeerde zich een beetje groot te houden.
Finn
Hijgend stond Finn stil, hij kwam even op adem. "Quinn, sorry als ik je pijn heb gedaan. Liedjes zijn voor mij gewoon de beste manier om gevoelens te uitten, ik, ik, sorry Quinn." De tranen rolden over Finn's wangen, maar hij had het geeneens door, hij voelde zich zo schuldig, zo verrot.
Quinn
Quinn keek Finn aan en probeerde haar eigen tranen te bedwingen. 'Je hebt me geen pijn gedaan. Helemaal niet, ik jouw juist. Het klonk gewoon zo prachtig dat ik me schuldig voelde.' bracht ze moeilijk uit. Ze veegde automatisch een paar tranen van Finns gezicht.
Finn
"Het, het.. Ik heb het je al lang vergeven Quinn, werd dat dan niet duidelijk uit het liedje? Ik zal er altijd voor je zijn Quinn, wat je ook besluit en wat je ook doet." Finn droogde de rest van zijn tranen en veegde zijn natte handen af aan zijn broek. "Ik hou van je, Quinn. En dat moet je niet verkeerd opvatten, dat betekent gewoon dat ik je niet in de steek zal laten en je altijd iets voor me zult betekenen."
Quinn
'Ja, dat werd me erg duidelijk..' zei ze zacht tegen hem. Haar eigen tranen waren gestopt. Quinn keek Finn aan. 'Ik. Ik wil er altijd voor je zijn Finn, Altijd. En ik wil dat je weet dat je altijd een speciaal persoon voor me bent..' Kon Quinn eruit krijgen.
Finn
"Oh, Quinn." Fin kon zich niet meer inhouden, sloeg zijn armen om haar tengere lichaam en drukte haar tegen zich aan. Ze hadden samen zoveel doorstaan, zoveel pijn, maar ook vreugde en fijne momenten. Hij had erg veel voor haar opgegeven, maar toen... toen voelde hij zich zo verraden. Hij had er lang over gedaan het haar te vergeven, maar nu was alles wat hij wilde dat hij en Quinn weer normaal met elkaar konden omgaan en met elkaar konden praten alsof er niks veranderd was.
Quinn was net het auditorium uitgelopen en wist een traan van haar gezicht halen toen ze Finn hoorde roepen dat ze moest wachten. Ze stopte en draaide zich om. Ze probeerde zich een beetje groot te houden.
Finn
Hijgend stond Finn stil, hij kwam even op adem. "Quinn, sorry als ik je pijn heb gedaan. Liedjes zijn voor mij gewoon de beste manier om gevoelens te uitten, ik, ik, sorry Quinn." De tranen rolden over Finn's wangen, maar hij had het geeneens door, hij voelde zich zo schuldig, zo verrot.
Quinn
Quinn keek Finn aan en probeerde haar eigen tranen te bedwingen. 'Je hebt me geen pijn gedaan. Helemaal niet, ik jouw juist. Het klonk gewoon zo prachtig dat ik me schuldig voelde.' bracht ze moeilijk uit. Ze veegde automatisch een paar tranen van Finns gezicht.
Finn
"Het, het.. Ik heb het je al lang vergeven Quinn, werd dat dan niet duidelijk uit het liedje? Ik zal er altijd voor je zijn Quinn, wat je ook besluit en wat je ook doet." Finn droogde de rest van zijn tranen en veegde zijn natte handen af aan zijn broek. "Ik hou van je, Quinn. En dat moet je niet verkeerd opvatten, dat betekent gewoon dat ik je niet in de steek zal laten en je altijd iets voor me zult betekenen."
Quinn
'Ja, dat werd me erg duidelijk..' zei ze zacht tegen hem. Haar eigen tranen waren gestopt. Quinn keek Finn aan. 'Ik. Ik wil er altijd voor je zijn Finn, Altijd. En ik wil dat je weet dat je altijd een speciaal persoon voor me bent..' Kon Quinn eruit krijgen.
Finn
"Oh, Quinn." Fin kon zich niet meer inhouden, sloeg zijn armen om haar tengere lichaam en drukte haar tegen zich aan. Ze hadden samen zoveel doorstaan, zoveel pijn, maar ook vreugde en fijne momenten. Hij had erg veel voor haar opgegeven, maar toen... toen voelde hij zich zo verraden. Hij had er lang over gedaan het haar te vergeven, maar nu was alles wat hij wilde dat hij en Quinn weer normaal met elkaar konden omgaan en met elkaar konden praten alsof er niks veranderd was.
