Emma's kantoortje.

Het is geen erg groot kantoor. Er staat een tafel waar een computer en een paar kleine kantoorspulletjes op staan. met aan een kant een bureaustoel en aan de andere kant twee gewone stoelen. Een muur wordt helemaal in beslag genomen door een grote kast, waar de dossiers van leerlingen in liggen en nog een paar persoonlijke dingetjes. Aan een kant van haar kantoor is een groot raam, waar ook de deur inzit. Het is er natuurlijk spotless clean.

Regels:
-Leerlingen alleen betreden voor een gesprek met Emma of op uitnodiging
-niet meer dan 5 leerlingen en Emma zelf, het is niet een heel erg groot kantoor.

Emma zat rustig aan haar bureau in een dossiermap bij te schrijven. Ze keek op haar horloge en klapte de map dicht, om hem terug in haar kast te zetten. Ze verwachtte Quinn zo voor een gesprek. Ze arrangeerde de pennen in het pennenbakje op haar bureau opnieuw.

Quinn klopte op de deur voor ze hem open deed en keek Mevrouw Pillsbury even glimlachend aan. 'Goede morgen.' zei ze rustig. Ze had een afspraak voor een gesprek dus ging Quinn maar op een van de stoelen zitten.

'Goedemorgen Quinn.' Zei Emma vrolijk. 'Wil je een kopje koffie of thee?' Ze wees naar twee thermoskannen die op haar bureau stonden. Dit deed ze altijd als ze veel gesprekjes op een dag gepland had.

'Een kopje thee mevrouw.' zei Quinn met een glimlach. Ze was benieuwd naar het gesprek al kon ze een paar dingen antuurlijk al wel raden maar heel erg vond ze dat niet.

Emma glimlachte en goot wat thee in een theeglas en schoof het naar Quinn toe. 'En, hoe gaat het met Jamie?' Vroeg ze, nog steeds met een lieve glimlach. Ze besloot er maar niet omheen te draaien. Quinn wist ten slotte waarom ze hier was.

Quinn glimlachte. 'Het gaat goed. Hij heeft alle prikjes gehad, begint al dingetjes te brabbelen en te herkennen. Hij heeft zelfs al een keer mama tegen me gezegd.' zei Quinn trots. Natuurlijk kreeg ze toen tranen in haar ogen, Ze was toen zo trots op Jamie geweest.

Emma's grote hertenogen werden ook een beetje nat van Quinn's verhaal. Ergens vond ze het wel oneerlijk, zijzelf had wel de leeftijd voor kinderen, maar had er geen. Dit nam natuurlij niet weg dat ze ontzettend blij was voor en trots op Quinn was. 'Wat leuk. En ga je ook nog steeds naar het consultatiebureau?'

Quinn knikte. 'Ja, daar ga ik nog steeds heen.' zei Quinn tegen Mevrouw Pillsbury. Ze glimlachte vrolijk. Quinn vond zichzelf best wel een goede moeder, ondanks alles.