Plein tussen het Football-veld en de gymzaal

Tussen het Football-veld en de gymzaal is een klein pleintje, er liggen stoeptegels en er is een klein fonteintje in het midden. Sommige mensen gooien er wel eens muntjes in, maar die worden er meestal weer uitgehaald door mensen zoals Puck en zijn vrienden. Rond het fonteintje staan 4 bankjes en 2 gele prullenbakken. Het is een goede plek om even tot rust te komen naar een lange schooldag, of om even verkoeling te zoeken bij de fontein.

Regels: Niet meer mensen als dat er op de bankjes passen, 8 dus.

Quinn ging vermoeid op een bankje zitten. ZOals meestal was ze alleen. Ze was te moe de laatste tijd om iets te ondernemen en had al haar tijd op Jamie gericht, hij vroeg nou eenmaal veel aandacht. Even sloot ze haar ogen maar opende ze snel weer want ze was te bang dat ze in slaap zou vallen.

Brittany liep het pleintje op en plensde wat water uit de fontein op haar gezicht, ze had net wat geoefend met dansen samen met Riri en was helemaal rood van het zweet. Toen ze zich omdraaide merkte ze opeens dat er nog iemand op het plein was, aan de andere kant van de fontein. Langzaam liep ze dichterbij en tot haar grote verrassing zag ze dat het Quinn was. Ze besloot haar van achteren te besluipen en te verrassen, hopend dat Quinn haar dit keer niet zou verrassen. "BOE!" Brittany lachte en plofte naast Quinn op het bankje neer.

Quinn stond geschrokken even op en grijnsde toen Brittany naast haar kwam zitten. Ze ging weer zitten en keek Brittany even aan. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ze rustig aan haar. Ze had haar vriendin lange tijd niet gesproken.

"Oh, zo zijn gangetje." Zei Brittany eerst nonchalant, maar daarna kon ze zich niet meer inhouden, ze had echt iemand nodig om normaal mee te kunnen praten. "Eigenlijk gaat het heel slecht, ik mis jou en Santana. Ik mis mijn reputatie en ik mis ons oude leventje gewoon, Quinnie."

Quinn keek Brittany aan. Ze slikte even moeizaam. 'Ik mis jullie twee ook, en mijn oude leven. Maar toch ben ik ook wel blij met Jamie.' zei Quinn zachtjes tegen haar vriendin. Ze miste het echt,meer dan dat ze besefte.

"Dat... Dat snap ik wel hoor, Q. Ik snap heus wel dat je Jamie niet in de steek kunt laten, maar je kunt toch, misschien, wel wat vaker met mij en de rest optrekken." Brittany keek Quinn met grote ogen aan.

Quinn keek even voor zich uit waarna ze Brittany aankeek. 'Brit, ik denk dat dat binnenkort wel weer gaat lukken. Binnen een week, als ik alles op orde heb. Jamie is nu een jaar en kan naar een opvang, eerst kon dat niet dus ik denk dat me dat van nu af aan wel kan lukken.' zei ze tegen Brittany.

"Oh, ja, dat snap ik wel. Weet je, ik heb Jamie nog nooit gezien, hoe is hij, lijkt hij op... op zijn moeder of... zijn vader?" Brittany keek een beetje ongemakkelijk naar Quinn, ze wilde dit al heel lang weten maar had nooit de ballen gehad om het te vragen.

Quinn glimlachte een beetje. 'Ik zal je een foto laten zien, en als je wilt kan je me altijd bezoeken. Ik geef je mijn adres wel even.' zei ze gelijk tegen Brittany waarop ze, pen, papier en haar mobiel uit haar tas pakte.

Brittany voelde zich zo blij, zoals het er nu uitzag zou ze Quinn terugkrijgen, lieve lieve Quinn. Een glimlach was niet van haar gezicht te wissen, ookal had ze nog een vraag... "Quinn, waarom zit je eigenlijk niet meer bij de Cheerios, het was je grote passie..." Brittany glimlachte bemoedigend naar haar.

Quinn drukte op een knopje en een foto van Jamie van twee dagen geleden verscheen. Ze glimlachte en liet hem aan Brittany zien. 'Ik red dat niet meer, ik ben niet fit meer en school eist veel aandacht. En eigenlijk zit ik dan liever bij Glee.' zei ze eerlijk.

"Ja, dan snap ik het wel. Glee is eigenlijk ook wel leuker, maar ik kan niet zonder dansen, weet je." Brittany keek naar de foto en smolt helemaal. "Wat een schatje, hij heeft de ogen van zijn moeder." Brittany aaide met haar vingertop over het schermpje.

'Dat begrijp ik..' zei Quinn met een kleine glimlach. Ze vond het leuk dat Brittanu Jamie lief eruit vond zien. 'Ja, die heeft hij zeker. Maar ik ben benieuwd naar hoe hij er later uit ziet.' zei Quinn.

"Ik denk dat elke moeder dat wel heeft, zelfs ik ben daar benieuwd naar, van mezelf dan hè. Maar die ogen zullen altijd hetzelfde blijven hoor, en volgens mij heeft hij ook jouw mond. Maar wel een iets donkerdere haarkleur." Brittany glimlachte naar Quinn.

'Ja, dat zeggen meerdere mensen. En zijn haarkleur wordt waarschijnlijk nog donkerder.' zei Quinn met een glimlach. Zelf was ze ook best benieuwd naar hoe ze er over tien jaar uit zou zien. Hij zou in ider geval altijd een hele jonge moeder hebben.

"Hij zal zich sowieso nooit voor zijn moeder schamen, daar ben je veel te lief voor. En ik wed dat die haarkleur vet mooi staat bij jouw ogen hoor, Quinn. Misschien moet jij jouw haar ook maar verven." Brittany gaf Quinn een speels duwtje en lachte.

Quinn grinnikte even vrolijk en hield een lach op haar gezicht. 'Nee, ik ga dat maar niet doen. We hebben er al een mooi voorbeeldje van dus dat is goed genoeg.' zei ze met eeen grijns.

"Haha, én je bent gehecht aan je blonde haartjes, toch, Quinnie?" Brittany glimlachte en ritste haar schooltas open, ze haalde er een biscuitje en een flesje water uit. "Jij ook eentje?" Brittany hield Quinn de rol koekjes voor.

'Dat is waar.'zei Quinn met een grijns. 'Dankje.' zei ze nadat ze een koekje gepakt had. Quinn nam er met een glimlch een hapje van. Ze was blij dat ze haar vriendin weer terug had.

"Sue is zo lullig. We mogen niks anders eten dan meergranen koekjes als snoep. En anders gewoon salade's en dat soort dingen. En het is water of thee, en een kop koffie per dag. Ze is gek geworden." Brittany zuchtte en knabbelde aan haar koekje.

Quinn keek even naar Brittany. 'Dat is niet normaalmeer hoor. Je krijgt straks echt last met eten. Dat heb ik ook gehad en het is echt heel lastig.' zei Quinn tegen haar vriendin.

"Je hebt gelijk, Q." Demonstratief pakte Brittany een marsje uit haar rugtas, ze had hem die ochtend van een bewonderaar gekregen, maar nog steeds niet opgegeten. Ze maakte de verpakking open en nam een grote hap. "Hmmmm, dat heb ik gemist, zeg."

Quinn grijnste. 'Heel verstandig. Iets lekkers mag ook wel eens tussendoor.' zei ze. Ze at de rest van het koekje op en glimlachte. Ze keek even voor zich uit.

"Quinn, dit klinkt misschien een beetje vreemd. Maar ik moest van Puck vragen of je weer met hem wilt praten." Brittany bloosde een beetje en wende haar gezicht af. Ze had beloofd het te vragen, maar het zou jammer zijn als de goede sfeer nu helemaal verpest was.