De kluisjeswand tussen lokaal 107 en 108

'Was dat maar zo.' Zei Puck en hij greep met twee handen naar zijn hoofd. Soms had hij echt een bloedhekel aan zichzelf, omdat hij niet bij een meisje kon blijven. Hij wou het wel, maar het ging gewoon niet, het ging nooit goed.

Brittany voelde dat ze iets moest doen en sloeg haar armen om Puck heen, dit voelde niet ongemakkelijk, ze wist dat Puck niks voor haar voelde, daarvoor kenden ze elkaar al veel te lang. "Het komt wel goed Puck, je komt er wel overheen." Ze kneep hem nog even in zijn schouders en liet toen los. "Maar je moet echt proberen met Quinn te praten, ik vind dat Jamie een vader nodig heeft."

'Ik denk niet dat Quinn wilt dat Jamie weet dat ik zijn vader ben. Ik zou niet eens willen weten dat ik mijn vader was. Ik ben een slechte vader, daar valt niets aan te veranderen. Denkt Finn nogsteeds dat hij de vader is, of niet?' Vroeg Puck aan Brittany. Hij had het nooit met Finn over Jamie gehad, bang dat hij er iets fouts uit zou flappen.

"Haha, Puck toch, natuurlijk denkt Finn dat niet meer! Anders was hij toch de hele tijd bezig met achter Quinn aan te lopen, die heeft het allang opgegeven hoor. En wie zegt dat jij een slechte vader bent, Puck... Je bent een slecht vriendje, maar een slechte vader is iets heel anders. Ik weet zeker dat je lief zou zijn tegen Jamie, hem zou leren praten en hem geen vuile woorden zou leren." Brittany keek Puck streng en geamuseerd aan, wat was hij toch weer een schatje.

'Dat van die vuile woorden weet ik nog zo net niet.' Zei Puck met een scheve glimlach. 'Maar je wilt toch geen vader die niet trouw is aan je moeder?' Zei hij kalm. Hij wist dat hij het verbrouwd had bij Quinn.

"Ach, ik heb hetzelfde, en het is echt niet zo erg als het is hoor. Vooral niet als het je hele leven al zo is, als je niet beter weet dan dat je vader je komt ophalen voor de weekends en je moeder voor je zorgt door de week, is het niet zo erg." Brittany schrok van zichzelf, ze had het bijna nooit met mensen over haar thuissituatie.

'Ik denk dat Quinn mij geen seconde alleen zou laten met Jamie, ze is veel te bang dat ik hem als football zou gebruiken.' Zei Puck, met een vertrokken gezicht. 'Maarja, ik vind eingelijk ook dat ik hem mag zien. Hij is godverdomme ook mijn kind. Kan jij misschien met Quinn praten?' Vroeg hij aan Brittany

"Ik ben het volledig met je eens hoor, Puck. En je zult hem echt niet als voetbal gebruiken, dat weet ik gewoon." Brittany glimlachte. "Maar ik kan niet echt met Quinn praten, aangezien ze me volledig negeert. Ik, ik weet ook niet waarom. Weet je, Puck, soms voel ik me best alleen."

Puck legde zijn handen op Brittany's schouders en keek haar recht aan. 'Als iemand, maakt niet uit wie, jou kwetst, stuur ik mijn footballbuddies op hem af. Jij doet nooit wat fout, en daarom hoeven ze niet stom tegen je gaan doen.' Zei hij.

Brittany legde haar hoofd even tegen Pucks schouder, het was zo fijn om iemand te hebben waar je bij terecht kon. Sinds ze Quinn en Santana niet meer had was het allemaal zo anders geworden, ze had moeten uitvinden wie ze werkelijk was, ze had nieuwe vrienden moeten maken. "Dank je, Puck, en als iemand aan jou komt, is die persoon niet zo slim." Brittany glimlachte en haar ogen werden een beetje vochtig.

'Niet echt he?' Zei Puck droog en hij klopte even onhandig op Brittany's schouder. Hij was niet zo goed in de omgang met meisjes waar hij niet echt 'iets' mee wou. 'Je weet dat als je iemand in elkaar geslagen wilt hebben, je me altijd om hulp kan vragen.' Zei hij met een glimlach.

"Natuurlijk weet ik dat, en ik zal je hulp zeker nog wel eens gebruiken. Heb jij dat ene meisje ook al gezien, wat zichzelf fantastisch vindt, ik vond haar wel jouw type. Ene Abigail ofzo." Brittany hoopte hiermee het gesprek op een wat luchtiger onderwerp te brengen, iets waar Puck graag over praatte, want ze wist hoe moeilijk hij het vond een serieus gesprek met haar te voeren. Zij en Puck hadden in het verleden natuurlijk wel iets gehad, maar volgens mij was ze een van de weinige meisjes die een blijvertje voor hem waren geweest. Daar bedoelde ze mee dat Puck ook na dat ene nachtje nog met je praatte.

'Nee, maar die zie ik me vast wel aanmoedigen bij de eerst volgende footballwedstrijd.' Zei Puck met een glimlach. Hij had nog niet veel van de nieuwe cheerios gezien, maar dat kwam nog wel, net zoals vorig jaar staan ze meestal te springen om iets met een footballer te beginnen.

"Haha, en dat zie jij wel zitten hè, slimpie." Brittany knipoogde en gaf Puck een speels duwtje. "Sue is alleen echt abnormaal streng, vooral tegen Riri en Kurt. Echt lullig, ik bedoel, ik ben niet bang eruit geschopt te worden, maar het is wel fijn om nog een beetje aardige mensen in het team te hebben, in plaats van aso's of robots." Brittany grijnsde.